My, dzieci z dworca ZOO

Administrator

"My, dzieci z dworca ZOO" to tytuł książki, która dała mi dużo do myślenia. Opowiada o młodych ludziach, którzy pogubili się w życiu, mieli kiepską sytuację w domach i żeby odreagować, znaleźć lepsze życie, zaczęli brać narkotyki. Zaczynało się od narkotyków lekkich jak haszysz, a skończyło na czymś mocniejszym, na heroinie.
Książka pisana jest w formie retrospekcji Christiane F., która opisała wszystko w bardzo naturalistyczny sposób.
Nie będę tutaj streszczać książki, ponieważ chcę żebyście ją przeczytali. Naprawdę warto.

Teraz chciałam ogłosić mały apel, chociaż i tak wiem, że mało kto to przeczyta, a ludzie na tym forum mam nadzieję nigdy nie zrobiliby i nie zamierzają zrobić takiej głupoty.
W każdym razie, ostatnio przeczytałam pewien "artykuł", który bardzo mnie wzburzył.
[link widoczny dla zalogowanych]

Nie mam nic do powiedzenia autorce, gdyż to co chce zrobić w swoim życiu czy ze swoim życiem nie jest mój interes. Ale dwie rzeczy, po pierwsze dzieci, które już niestety mają dostęp do internetu lub inni o burzliwej sytuacji życiowej po przeczytaniu takiego czegoś mogą uważać, że narkotyki są ok i bez jakichkolwiek przeciw wskazań można je stosować. A po drugie, co zdenerwowało mnie jeszcze bardziej, książka ta NIE propaguje przyjmowania środków odurzających. Wręcz przeciwnie, książka przestrzega przed tym. Opisane życie Christiane, która zgodziła się opowiedzieć o wszystkich nawet najbardziej krępujących rzeczach, to wszystko miało na celu przestrzec przed przyjmowaniem narkotyków.
Dlatego gratuluję tej pani. Albo nie umie czytać, albo czyta co chce, albo nie doczytała książki do końca.